Chaos in je hoofd, je mist overzicht en weet niet waar je moet beginnen. Waardoor je verlamming voelt en dingen dan maar niet doet, of alles tegelijk en niets afmaakt. Waardoor je aan het einde van de dag baalt van jezelf en je geen gevoel van voldoening ervaart. 

Je gaat uitdagingen aan, vol enthousiasme! Dan komen er onderweg weer nieuwe dingen op je pad en gaat ook daarmee aan de slag, tot het teveel wordt. Je stopt alles waar je mee bezig was en blijft met een onvoldaan gevoel achter, met de gedachte: “Zie je, nu is het me weer niet gelukt”

Je hebt het gevoel dat je rondjes draait op een rotonde en maar geen afslag neemt, omdat je niet weet welke juist is (voor jou). En daarom pak je op dit moment alles aan wat er op je pad komt. Waardoor er nu teveel op je bordje ligt en je je moe, energieloos en gefrustreerd voelt.

Hierdoor heb je nu geen motivatie voor de dingen die je nu doet, daar word je moedeloos van. Alleen als je doet wat je écht leuk vindt, ben je gedreven en ga je er voor de volle 100% voor, maar hoe kom je op dat punt?

Altijd zoekende, maar je weet niet naar wat eigenlijk precies. Je kunt je regelmatig jaloers voelen op mensen die exact lijken te weten wat ze willen. Jij vindt altijd maar tijdelijk iets leuks en bent al opzoek naar het volgende. 

Je vraagt je weleens af: wat is er mis met mij? Je hebt soms het gevoel dat er fundamenteel iets mis met je is. Je leest nu ook deze pagina en denkt: "Ja, klinkt goed, maar is dit ook echt mogelijk voor mij?"
Alles lijkt bij anderen zó vanzelfsprekend te gaan, maar zelf ervaar je dat niet. 

Wanneer je energie hebt, vliegt deze alle kanten op. Je besteed je energie vaak aan de verkeerde dingen en je zou graag willen dat je er meer grip op hebt, zodat je dagen relaxter worden.

​

Dat je stilstaat, terwijl je toch echt super druk bent, maar waarmee dan? Alsof je keihard rent met een elastiek om je middel, je komt maar niet verder. Dit voelt zo ontzettend vermoeiend.